Zo terug

Van bezieling, tot aanvaarding, tijdsbepaling en uiteindelijk wederkering. Na vier woordenlijsten had ik al voornemens voor twee nieuwe, maar waar eindigt het? Het was niet alsof het werk afnam met elke volgende lijst, gezien mijn drang om de lijsten almaar te verfijnen. Dus wat doe ik? Wat verdient de voorrang? Blijf ik alles een beetje doen? Righ.art was begonnen onder een andere naam met als doel om een thuis te zijn voor wat ik zou schilderen en/of tekenen, maar naar mate de tijd vordert, zegt mijn gevoel dat ik deze taalproefneming naar een hogere lat moet tillen. Nederland heeft geen behoefte aan nog een schilder of tekenaar, en niets houdt mij tegen om dat alsnog te doen, maar ik houd van dat aanwerk. Dat ‘grote ding’ waar ik mijzelf een beetje in kan verliezen – terugkijkend is dat denk ik ook altijd de reden geweest waarom ik graag in reeksen werkte. Dat grote ding is nu wellicht wel de Nederlandse taal. Die met hoge snelheid in een richting beweegt die mij niet bezielt, en ik ben verwaand genoeg om te denken dat ik daar een welwillende rol in zou kunnen spelen (op mijn eigen wijze).

De knoop is dus doorgehakt. Tijd voor iets nieuws, maar ditmaal geen verandering (zoals ik al zo vaak gedaan heb), maar eerder een aanvulling, en ook niet hier. Righ.art’s kunstkoers is even van de baan, maar dit oord op het web blijft zoals het is en gewoon beschikbaar – alhoewel ik verwacht dat er een paar (of aantal) maanden geen of weinig werkzaamheid zal zijn. De enige echte verandering is dat de woordenlijsten zijn weggehaald, maar deze komen te zijner tijd terug in andere vorm.

Wordt vervolgd.